7000 kilometer verderop klinkt Jip en Janneke
Toen mevrouw Griekspoor nog een jong meisje was, overleed haar moeder. Daardoor moest ze al op jonge leeftijd de zorg op zich nemen voor het gezin waar ze uit kwam. "Er waren dan nog wel drie oudere broers, maar ik was nou eenmaal het meisje. Ja, zo ging dat toen."
Toen ze later trouwde, ging ze natuurlijk het huis uit en kreeg zelf drie kinderen. Maar haar man kreeg op z'n 35ste een aandoening, waardoor ze meteen weer tot over haar oren in de zorgtaken zat. Dat heeft ze overigens altijd met veel liefde gedaan, en die liefde zie je nog steeds terug in haar ogen. Of ze het ooit jammer heeft gevonden dat ze zichzelf niet vrij heeft kunnen ontplooien? "Ach nee. Ik was wel graag kleuterjuf geworden, maar dat zat er gewoon niet in."
Canada
Haar man is uiteindelijk pas vorig jaar overleden. Sindsdien zit mevrouw Griekspoor in Topaz Munnekeweij, omdat ze MS heeft. Vóór het overlijden van haar man hebben ze met z’n tweeën nog een grote reis gemaakt, naar Canada, waar één van haar kinderen al een tijd woont met zijn gezin.
Klokje
Er staat een klokje bij mevrouw Griekspoor in de kast met daarop de Canadese tijd, zodat ze zich nooit vergist als ze belt of skypet, iets wat ze regelmatig doet. En dat is niet de enige manier waarop ze contact houdt. Er is daar onlangs een nieuw Griekspoortje geboren. Die heeft oma natuurlijk nog niet 'live' gezien, maar mevrouw Griekspoor neemt op haar smartphone verhaaltjes van Jip en Janneke op en appt die naar hem. Volgens haar zoon herkent de baby daardoor inmiddels oma's stem.