Enzo Ferrari, prins Bernard en de kristallen schedel

Het levensverhaal van Joky van Dieten is zo spectaculair dat je in eerste instantie moeite hebt om het te geloven. Maar als je doorvraagt en je verdiept in de beschikbare bronnen, kom je erachter dat het wel degelijk allemaal klopt.

Zo was Joky om te beginnen de eerste vrouwelijke autocoureur van Europa. Via haar vader, die de eerste Ferrari-importeur ter wereld was, raakte ze als meisje vertrouwd met de sportwagens. Ze vergezelde haar vader op zijn reizen naar Maranello, de Italiaanse stad waar de Ferrari-fabriek stond. Dat was niet alleen voor de gezelligheid. “Mijn vader sprak geen woord over de grens, en ik wel. Dus ik tolkte tussen hem en Enzo Ferrari, de baas van de fabriek. Die was bijzonder op mijn vader gesteld.”

Joky was bepaald niet bang aangelegd, en het was dan ook de normaalste zaak van de wereld om zelf achter het stuur van de auto’s te stappen. Om ze vanuit Italië naar Nederland te rijden, maar ook om ermee te racen op de circuits. Zo kwam ze ook in contact met die andere grote Ferrari-liefhebber in Nederland, prins Bernhard. “Toen die hoorde dat er een Ferrari Monza in Nederland was, belde hij mijn vader om te vragen of die ermee naar Soestdijk wilde komen. Maar dat ging niet, omdat wij ons aan het voorbereiden waren op een race op Zandvoort. Toen is de prins maar naar ons toe gekomen.”

Korte tijd later crashte Joky met dezelfde Ferrari, een ongeluk dat ze als door een wonder overleefde. Omdat ze ervan overtuigd was dat ze dat aan haar geestelijke vermogens te danken had, raakte ze in de ban van de kracht van het spirituele. Ze verdiepte zich in kristallen schedels, en schreef daar een boek over. Dat leverde haar wereldwijde erkenning op als één van de beschermers van de ‘Kristallen Schedel Familie.’ Een aantal van die schedeltjes, die ongeveer 8 centimeter in doorsnede zijn, staat in haar kamer in Topaz Overrhyn, een kamer die verder opmerkelijk sober is ingericht. Op de vraag waarom haar rijke verleden maar heel mondjesmaat in haar kamer terug te vinden is, reageert ze nuchter. “Ach joh, al die ouwe troep. Dat interesseert toch niemand wat.”

Dat laatste zijn we natuurlijk niet met haar eens. We zeggen niet voor niets: het hele leven telt. Zeker als het zo spectaculair is als dat van Joky van Dieten.